Hoe kunnen we toch elke keer weer helemaal wild worden van Ketel1?

Toen ik vorig jaar na de Ketel1-borrel trots in de Raad van Praesides van Car’lus Magnus verkondigde dat we alle fris op de Kroeg hadden opgemaakt, waren de opmerkingen te verwachten. ‘Alle fris opgedronken, poe poe, nou nou, wild avondje hoor!’. Gelukkig was de reden uiteraard dat er iets nodig was om al die liters Ketel1 weg te spoelen die we gratis uitschonken. Maar toch, eigenlijk is zo’n avond een vreemd fenomeen.

Mensen beginnen je altijd al raar aan te kijken als je alleen al het concept uitlegt. ‘Ja, we schenken gratis Ketel’. ‘Nee, veel meer’. ‘Nee, nog meer’. ‘Vorig jaar 64 ja’. ‘Nee, liter’. ‘Ja, echt waar’. ‘Gratis ja’. Maar los hiervan, moet je de avond zelf echt zien om te geloven.

Op een studentenvereniging, waar zowel mannen als vrouwen normaal gesproken zweren bij bier, worden nu mixjes weggehakt alsof een ieders leven ervan af hangt. Mensen branden vrijwillig hun hele slokdarm op door een ‘heerlijk’ shotje Californea Reaper-peperketel te drinken. Diezelfde mensen staan even later in een volle Kroegzaal met een glas melk aan de bar. Flessen worden sneller leeggeschonken dan ze aangeleverd worden. Een roodharige barman is nog meer bezopen dan menig klant die hij tracht te bedienen. Je hoort ineens een volkszanger zingen terwijl je toch echt nog geen moment geleden twee DJ’s zag staan.

Dat is voor mij de Ketel1-borrel. Even lekker helemaal iets anders dan andere feesten, en toch elke keer weer een vertrouwde chaos.

Tot volgende editie, die alweer in november zal zijn!

Buvons un coup,

L.J.A. van der Meijs
V.P. Website h.t.